Foto als teamversterker

Toen wij Intenza oprichtten, hebben we de keuze moeten maken hoe we om te gaan met het eigenaarschap binnen Intenza. We startten indertijd met vier partners. Gezamenlijk hadden we 100% aandelen van Intenza in handen, waarbij een ieder voor een evenredig deel eigenaar werd, dus voor 25%.

Bij andere organisaties zagen we hier vaak knelpunten veroorzaakt door ongelijkheid in aandeelhouderswaarde. Vrij vertaald betekent dit in de dagelijkse bedrijfsvoering dat degene met de meeste aandelen op momenten van de waarheid ook het het meest voor het zeggen heeft. Dat kan lang goed gaan, totdat inhoudelijke professionals binnen een maatschap een bepaalde senioriteit bereiken en de oprichter met de meeste aandelen niet per definitie meer alle wijsheid in pacht heeft. Deze ongelijkheid wilden wij koste wat het kost voorkomen. Wij hebben 10 jaar geleden om die reden besloten dat wanneer er meerdere aandeelhouders (lees: partners) bijkomen zij voor een evenredig deel eigenaar zullen worden. Dus bij de komst van onze vijfde partner besloten wij iedere 5% van onze aandelen in te leveren en terug te gaan naar 20% eigenaarschap. Ondanks het feit dat wij de oprichters zijn en ongeacht ervaring of senioriteit. Nu na tien jaar kom ik tot de conclusie dat dit solidariteitsbeginsel een hele verstandige keuze is geweest en voorkomt dat er ongelijkheid bestaat. Door een ‘proefperiode’ van minimaal één jaar draait een potentiele partner mee als franchisenemer, waardoor zowel hij als wij goed kunnen beoordelen of we er allemaal  vertrouwen in hebben. Als de uitkomst van twee kanten een volmondig ‘ja’ is, gaan we over tot het formeel benoemen van de partner en het herverdelen van de aandelen. Altijd op basis van solidariteit., kortom: iedereen is gelijk. En blij!